پسر: پدر، لطفاً 10 تومان به من می‌دهی که با آن شیرینی بخرم؟
پدر: 8 تومان؟ 6 تومان هم زیادت است. بیا این 4 تومان را بگیر و برو شیرینی بخر.
و پدر پولی را در کف دست پسرش گذاشت و دست او را بست و گفت: بدو پسرم، برو و شیرینی که دوست داری را بخر. پسر هم خوشحال از اینکه حداقل توانسته 4 تومان از پدرش بگیرد، دوان دوان به سمت مغازه شیرینی فروشی رفت ولی هنگامی که به آنجا رسید و دستش را باز کرد، دید پدر مهربانش تنها 2 تومان در کف دست او پول گذاشته است.
ماجرای کاربران اینترنت و وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات هم به همین صورت است و دیالوگ‌هایی که میان این دو پسر گرسنه و پدر خسیس و مهربان صورت می‌گیرد نیز همان است.
کاربر اینترنت: وزیر ارتباطات! 512 کیلوبیت سرعت به من می‌دهی که یک سری به دنیای اطلاعات بزنم؟
وزیر ارتباطات: 256 کیلوبیت؟! 128 کیلو بیت هم زیادت است. بیا این 56 کیلوبیت را بگیر و برو به آنجایی که می‌خواهی یک سری بزن.
و این کاربر که فکر می‌کند با سرعت 56 کیلوبیت در راه اتصال به این شبکه جهانی است، هنگامی که متصل می‌شود، می‌فهمد که تنها حدود 10 کیلوبیت سرعت دارد.
البته یک تفاوت بسیار مهم بین پدر مهربان این 2 داستان وجود دارد. در داستان اول پدر خسیس هیچ محدودیتی را برای فرزندش در نظر نگرفته ولی با این حال بیشتر از 2 تومان به او نمی‌دهد، ولی پدر داستان دوم از همان اول کمی از خشمش را نثار کاربر محترم کرده و از همان ابتدا قانون محدودیت سرعت اینترنت 128 کیلوبیتی را به او ابلاغ می‌کند تا اساساً هوس استفاده بهینه از این فناوری برتر قرن بیست و یک را در سر نپروراند.
البته همه می‌دانند که این محدودیت مستقیما از سوی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ابلاغ نشده ولی همین که بزرگ‌ترین مسئول اطلاعات در ایران در مقابل این قانون عجیب که در هیچ کشور دیگری نمونه ندارد هیچ عکس‌العملی نشان نمی‌دهد (و شاید از این بابت خوشحال هم هست، زیرا مسئولیتش کمتر شده) جای بسی تعجب دارد.
با این وضعیت نابسامان اینترنت در ایران که سایت خود وزارت نیز برای فروش اینترنتی سیم کارت‌هایش به‌دلیل کمبود پهنای باند از کار می‌افتد، وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات چند روز قبل فرمودند: تمام دستگاه‌های اجرایی کشور موظف شده‌اند که 5 نوع از خدمات خود را به‌صورت اینترنتی به مردم ارائه دهند.
خود شما قضاوت کنید. در حالی که خود وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات که تنها متولی عرضه پهنای باند است با کمبود پهنای باند مواجه است و محدودیت‌هایی هم مانند سرعت اینترنت در ایران وجود دارد، چگونه آقای وزیر از دستگاه‌های اجرایی کشور انتظار دارد که 5 نوع از خدماتشان را به‌صورت اینترنتی به مردم ارائه دهند؟
